15 Eylül 2007 Cumartesi

Yiğit Abi, Alev Teyze ve Yusuf Amca Gezisi.

Yazar Duru Şengül:

Meyaba... Bu akşam ev gezmesine gittik.
İyi de oldu. Çoktandır dışarı çıkmamıştım. Misafirlikler hem güzel hem kazançlı. Beni çok seviyorlar...

Gider gitmez beni koltuğa oturttular. Kraliçe gibi oldum. Renkli bir koltuktu. Yusuf Amca çok sevdi bu pozumu, sanırım dedem, Kağan (Bayrak) ve Mustafa (Dedeoğlu) amcalar da çok sevecek. Nedendir anlamadım... Standard renkler işte ((:

Ama yine de ben bu koltuk işini çok sevdim. İnsan rahat rahat oturuyor :P


Bu arada bir çok oyuncak vardı...

Oyuncakları vermeleri için bir tebessüm etmem yetti...

Oyuncaklarla bir süre oynadım. Bu oyuncakların esas sahibi Yiğit Abi. Eyvallah abicim.

Abim benim beee paylaşımcı olucak insan böyle.

Bu arada çok güzel bir hediye Barbi Bebek aldım.

Teşekkürler Alev Teyze. En iyisi buraya sık sık gelmek.
5-10 ziyarette Barbi evi doldururum ben. Biraz da anneme gülümseyeyim o da evi alsın.

Babam da tutturdu helikopter alıcam ben kızıma diye. Olur o da olur. Ben de bebekleri bindirir uçururum helikopteri.


Bu arada Yiğit Abimin oyuncaklarla da bol bol oynadık. Annem de bol bol telefonla konuştu. Ne konuşuyor bu kadar anlamıyorum ki...

Bu arada Yiğit'te helikopter de varmış. Kaynağı öğrendik. Babam alana kadar Yiğidin helikopterle mi idare etsek. Yahu şu barbiyi de paketinden çıkartmadılar. Neymiş daha sonra oynuycakmışım. Ohooo biz yaşlanıcaz barbi ancak paketten çıkıcak. Olsun ben de büyümeyi beklerim...





Bu arada Yiğit helikopteri bozmayayım diye 4 gözle bakınıyordu. Kartal gibi ya... Bi oynatmadı helikopterle. Neyse biz de babamı bekleriz. O nasıl olsa alıcak...

Pembe olsa bari helikopterde.

??? Acaba pembe helikopter var mı? Amaaaan neyse babam bulur. Bulamazsa da sorun diil annemle biz onu boyarız...

Annem akşam çok yorulmuş. Uyuyamadım bi türlü. Ne biliim benim de bütün gece karnım "gırıl gırıl" etti, bol bol -pırt- ta yaptım ama uyuyamadım bi türlü. Asker ne demekse babam anneme "asker etti bu kız bisi" derken hatırlıyorum. O nedenle annem yorgundu bi ara kıvırlıp yatmış.


Bu arada Alev ve Yusuf ben çok sevdi. Benle oyuncak bile oynadılar. Kucaklarına alıp sevdiler bile.








Diyorum ya sık sık gelmek lazım misafirliklere. İnsan sosyalleşiyor canım.


internet denilen olay da çıktı çıkalı ünlü oldum. Pekçok tanıdık, eş, dost internet sayfalarımdan görüyor beni. Dün akşam Saim Amcalar aradılar. Resimlerimi görmüşler...


Ünlü oldum.
Babam da habire resim video ve blog sayfası yazıyor. Sanırım daha sonrası için güzel bir arşivim kalacak...


Şimdilik bu kadar uykum geldi uyumam lazım...


Baş baaaaaşşşş...

1 yorum:

Unknown dedi ki...

Aferin benim yeğenime.Küçüklükten tanıması lazım,anlaması lazım büyüklüğü :)) Şimdiden alışsın ilerde stada gidince renkleri daha çok sever.