Akşam çok güzel başladı. Ofisten çıkmakta geciktim. 8 gibi eve geldiğimde Seçil Duru'yu yıkıyordu.
Duru banyo da benim sesimi duyunca heyecanla sevinç çığlıkları atmaya başladı.
Beni görmeden sesimden tanıması, benim için tarif edilmez bir duygu. Bizim yemeğimizden sonra Duru'nun yemeği başladı.
Duru'ya yemek yedirmek ne zormuş...Bugün Duru'nun 215. günü. 7. ayın içinde...
Doktorumuz anne sütü dışında ek gıdalara da geçin dediğinden beri meyva, sebze yemekleri, yoğurt gibi ek gıdaları da veriyoruz.
Buraya kadar anlatması kolay. Bu akşam ben biraz yedirmeye çalıştım ki evlere şenlik.
Seçil binbir şaklabanlıkla yedirmeye çalışırken uzaktan kolay geliyordu. ((:
Bizim kız dudaklarını kilitleyip gözünüzün içine bakıyor. Elinizde kaşık, kilitlenmiş dudakların önünde duruyor. "Hadi kızım aç ağzını ham yap, ye bakayım bak çok güzel." namelerinden sonra başarı yok. Duru bakıyor ağız yine kapalı...
Sonuç. Yedirilemeyen ama ağzı-burnu muhallebi batmış bir surat.En sonunda pes edip biraz daha acıkmasını bekliyoruz. Biraz meme emdi, karnı doydu.
Duru'nun bakıcısı Şükan Abla bu işi iyi beceriyormuş valla. Onda sorunsuz yiyiyor da bize mi yapıyor anlamadım...
Bir süre sonra Seçil aldı sazı eline -kaşığı- şarkılarla türkülerle az da olsa yedik... Yediği ise pekmezli yoğurt.
Yine de bulana bulana yedi. Yemekten sonra da banyo yaptı ((-:
İnatlaşmak ta çözüm değil. Daha sonrasında sorun çıkaracak diyor korkuyor insan. Sanırım ben bu işi yavaş yavaş çözüp öğreneceğim. O zamana kadar da Duru baya bi büyür.
İşin ilginç tarafı ilk defa yemek yeme seremonisini bu kadar içten yaşadım. Hatta birkaç poz fotoğrafını çektim. Çektiklerime ben bile inanamadım. O güzel tatlı kız, sanki şakacı, yaramaz yumurcak bir erkek çocuk gibi çıkmış. ((:
1 yorum:
çok tatlı yaaaa,çok büyümüş buarada...aynı suratta bitanede bende var,yemek yeme vakti gelince ağzını kapatıp muzip muzip gülüyor değilmi?:)
Yorum Gönder