Pazar Günü Rehaveti.

Hakan baba yazıyor:
Dün gece Duru'nun ağlaması ile yataktan fırladık. Sanırım diğer dişleri de yavaş yavaş çıkmaya başladı. Duru'nun alt damaktan iki, üst damakta iki dişinin çıktı. Diğerleri de yavaş yavaş geliyor sanırım. Gece ağlayarak yataktan fırladı. Zavallım hem kulaklarını hem yanaklarını tutarak bir yandan diğer yana dönmeye başlayınca kendinizi tutamıyorsunuz, siz de acı çekiyorsunuz.

Neyseki biraz Dentinox sürdük, yarım saat sonra ağlaması kesildi. Tabi gece 3-4 e kadar da onla beraber durduk...

Hal böyle olunca sabah 10 da zor uyandım. Baktım pazar günü Duru'da Seçilin yanında yatıyor, ben de yattım tekrar. 12 de kalktık, kahvaltı falan derken, oy kullanmak için dışarı çıkacaktık. Tabi ki Duru'suz olmaz. Hazırlandık, yeni kızımızın şapkasını da giydirip çıktık. Akşama misafirlerimiz var ona göre hızlı iş yapmak gerek...

Şu insan yavruları ne şirin. Her ne olursa olsun bakınca en katı insanın bile yüreğini ısıtıp eritiveriyor.
Hele Duru'ya bakınca içim başka oluyor. Sanırım insanın kendi yavrusuna bakması, kendinden bir parça görmesi, daha da bir farklı...

Acı duyunca siz de onla beraber acı duyuyorsunuz.

Ağlayınca sizin de içiniz acıyor...

Ve sanırım sizin yavrunuz size daha güzel geliyor...